Można.

Wróciłam.
Leniłam się. Nie wyrwałam żadnego chwasta, a mogłam, a nawet mnie korciło. Ale nie, nie , nie! Nie tknęłam ziemi.
Jak wyglądało lenistwo?
Tak.

I tak.
O poranku. Ciiisza...

Ciepły prawie nadmorski chłód i błękity.
Nadbałtycki, nie śródziemnomorski, choć klimaty jakby tamte.

Zapewniam, to nie sesja. Tu tak tu jest. Po prostu.
Zobaczcie jak.
Taras jest  wgłębnikiem przy domu, wychodzi się nań z kuchni i można przejść dalej, do ogrodu.
Dookoła murek, a na nim kwiecie.

Spojrzenie w górę.

Na łańcuchach, w koszykach, a wszystko zdobyczne, kwiaty, kwiaty, kolory.

W winorośli lampiony i pamiątki - bojka z Lofotów, wietrzny dzwonek od ubiegłorocznych "letników".

I znowu murek - kwiaty w pojemnikach kipią i kapią obfitością i kolorami.

Plączą się z kwieciem wysianym do gruntu.
Nasturcje i przestrzeń za tarasem.

Nagietki.

Coś poplątane z czymś, a smagliczka musi być. Zawsze.

I królowa wieczorów, maciejka.

Okna z kuchni i pokoju też w kwieciu.

 A ja w bluzeczce w paski.

Widok z tarasu. Tędy przejść można do szklarenki.

Tonącej w kwiatach. Oczywiście.

Ale najpierw idzie się tędy.

I owędy, i już prawie jesteśmy.

Obok szklarni warzywniczek pozaszklarniowy, czyli działalność ogrodnicza rozszerza się.

Przedstawiam twórczynię.

I jej przyjaciół.
Tu podczas śniadanka.
[Ach, te śniadanka! Leniwe, pachnące kawą, nieśpieszne, radosne.]

Nie mylić faktów, to przyjaciel ze szkoły.

Podczas imprezy urodzinowej. Pan domu w adekwatnym odzianku.

Z prezentem na kolanach córeczki. Bo solenizantka kolekcjonuje jamniki i żaden szczeniak jamniczy jej niestraszny.

Przed domkiem inne widoki.
Wejście.

Budynek gospodarczy.

Detale.

Wracam do tytułu.
Można?
Można.
Kobieca ręka potrafi.
Zwłaszcza ręka ogrodniczki.
A szczególnie ręka ogrodniczki, córki ogrodniczki.
Reasumując; mojej córeczki - już wiecie gdzie byłam.
Mija dziś rok, kiedy żegnałam Ją przed podróżą w nowe życie.
Urządza je z zapałem, przekształca, układa.
I wierzcie mi, przed rokiem nie było tu żadnego kwiatka.
Uważni zaprzeczą? I nie mają racji. Zdjęcia tego miejsca robiłam i pokazywałam, owszem, ale to było pod koniec ubiegłego lipca. A przez miesiąc...
Powodzenia!
Pozdravka.