Oliwki, robinie i sentymenty.

Oliwka pierwsza, to moja oliweczka z opisywanym tu już pokręconym marketowym rodowodem. Raz usycha, raz odradza się, raz jest okazem zdrowia, raz nędzy i rozpaczy. Teraz gubi liście. Pytam czemu, a nawet dla czego? Nie powie, gubi. Za miesiąc, dwa przytnę, nawiozę i mam nadzieję ruszy z kopyta, przecież gorzej bywało.

Korona smętnie przerzedzona.

Oliwka druga znajduje się na tym obrazie.

Obraz, słabiutka kopia zresztą, towarzyszył mi w domu rodzinnym i fascynował nieznanym krajobrazem, a najbardziej spękanym pniem ogromnego drzewa. Wtedy nie wiedziałam jeszcze nic, ani o tym krajobrazie ani o oliwkach ani o życiu w ogóle, ale fascynacja była wielka. Dusza ogrodnika?
Po latach dowiedziałam się, że to nieudolna kopia obrazu Henryka Siemiradzkiego "Chrystus w domu Marii i Marty", namalowanego w 1886 roku.
Tak wygląda dzieło, fotografia z internetu.

Pomijam treści religijne, ale spójrzcie na pergolę, popatrzcie na drzewa.
Poza oliwką z obrazu, drzewami mojego dzieciństwa, tym razem najprawdziwszymi, były  rosnące na mojej cichej uliczce robinie. Cudowne drzewa zaglądały do okien masą zieleni, a migocące przez liście słońce napełniało pokój prześwietlonymi cieniami i czarem. W czerwcu siały odurzająca woń, a wiatr rozwiewał białe kwiaty po chodniku.
Podczas pobytów w Poznaniu zaglądam na już nie moją uliczkę. W lipcu robinie jeszcze były, a potem rozpoczęła się wojna. Albo chodniki, albo drzewa, jedni za wycinką, drudzy walczą o pozostawienie liczących osiemdziesiąt lat okazów. Bez specjalistycznych badań, bez zastanowienia, bez głowy; wyciąć i już
Najłatwiej. A już na pewno to pochylone. Bo zagraża.

  To zdjęcie z internetu.
A to moje.

I co? I to. Stało się. Zdjęcie z internetu.

Po zbrodni ekipa zabójców  została przez mieszkańców przegoniona, ale nie wiadomo, na jak długo…
A przecież wiem, że czasem jest tak, że drzewo pochylone nikomu i niczemu nie zagraża. I na odwrót, proste a spróchniałe w środku, czego nie widać, może stwarzać niebezpieczeństwo. Ale żeby to stwierdzić, potrzebni są spece od dendrologii, a nie urzędasy z ZDM. Cywilizowany świat układa jakoś istnienie cennego miejskiego starodrzewu z funkcjonowaniem miast, a u nas najprościej - wyrżnąć co się da.
Ciekawe, co na już nie mojej uliczce zobaczę wiosną...
Wyjaśnienie. Zmanipulowałam "D", bo nie miałam. Oczywiście zaraz po publikacji piękne "D" pojawiło się na niebie. Jak zmanipulowałam? Obróciłam 2x w lewo "C"...
Pozdravka.