Bracia mniejsi i najmniejsi.

Kwiaty, maje, bzy, konwalie, a ja o zwierzętach ogrodowych, zresztą majowych.
Zwierzę pierwsze.
Mrówka. Maleństwo, tyci tyci, a potrafi! Potrafi, na przykład, rozwalić potężny pień. Powolutku, ale w ilości siła i siła dała radę. Mój ukochany, zabytkowy pień po starej jabłoni zamienia się w pył. Proszę.
Coś mi się w pieńku zaczęło nie podobać. Podejrzałam i po leciutkim dotknięciu odpadł kawał drewna, a ja zobaczyłam to.

 

To.

I to.

Tak to mój pień w proch się obraca...

Jako obróci się wszystko.
"Próchnica przez "ó", bo słowo pochodzi od "prochu", z jakiego powstaje, i w co obraca się wszystko" - tłumaczyłam dzieciakom. I dodawałam odpowiedź na pytanie jakie zaraz by padło, że oczywiście, my też, jako że, znacie powiedzenie, " z prochu powstałeś...". Dziwili się. Ja też, jak mi się udało na przyrodzie przemycić ortografię i religię na dokładkę.
Zwierzę drugie.
Na sznurze wisiało coś, jakiś liść przyklejony, paproch, nie wiadomo co. Strząsnęłam, upadło, ale w powietrzu mignął mi kolor. Pochyliłam się i pobiegłam po aparat, bo w chwili, kiedy jest potrzebny, nie mam go nigdy przy sobie.
Podziwiajcie geniusz przyrody w pomysłach na przystosowanie się do środowiska. Mimikra doskonała.

Liść. Usechł, upadł, leży.
Podpatruję, a "liść" zaczyna używać drugiej broni - straszy. Próbuje przestraszyć mnie rysunkiem "paszczy". Łaaa, boje się!

Wytrzeszcza "oczy", a ja ze spokojem podglądam dalej wielkiego nocnego motyla, któremu zakłóciłam sen.

Zwierzę trzecie pojawiło się niedawno, jakoś dużo później, niż każdego roku, ale jest. Podskakuje żywe złotko, jak żywe srebro, poszukując pokarmu w trawie..
Pliszka żółta.

Pod kolor. Zakwitła żółtym łanem, choć jej nie siałam, smagliczka.

Rozpoczyna kwitnąć "elegancka róża". Co za dobór kolorystyki - chwalę się.

A kończą kwitnienie RH w bieli.

Urządziłam cienistą rabatkę pod tarasem.

A to takie nic, ale jak cieszy, że można usiąść i popatrzeć.

W wielu ogrodowych aranżacjach widuję ukwiecone rowerki w słodkich kolorkach. Ot, jechał ktoś z koszami kwiecia, zsiadł z wdziękiem, oparł rowerek o drzewko i zaraz wróci. Nie mam zbędnego rowerka, zresztą pewnie bym go nie ustawiła w ogrodzie, ale mam grabko - wałek. To dziwaczne urządzenie miało chyba służyć do zagrabienia i zwałowania małego trawniczka, cośmy dopiero co zasiali. Przywędrowało to ustrojstrwo  z działki moich Rodziców, potem mojej. Do niczego mi nigdy nie służyło, ale pamiątka jest, więc opieram o krzywą wierzbę i mam eksponat.

I z drugiej strony.

  Drzewo osobliwości oprócz lampy tego samego pochodzenia, kominiarskiej kuli i starej huśtawki wzbogacone o kolejną bzdurkę.
Nocny motyl wisiał sobie na tymże właśnie sznurze od huśtawki.
No i przekwitają konwalie... Mija maj...
Korzystajmy z jego ostatnich kilku dni od świtu do ciemnej nocy, cieszmy się!
Mój świt z ptakiem w locie. Ptak nie zamierzony, namierzył się sam. O tej porze ruch w powietrzu ogromny, duża możliwość korków.

Maju trwaj!!!
Pozdravka.