Choroba Mamy zmierza ku jednemu, a moja grypa nie pozwoliła nam spędzić razem ostatnich świąt. Ostatnich. Cud się nie zdarzy.
Nigdy nie wiemy - dobrze to, czy źle - że coś dzieje się właśnie po raz ostatni.
Mama.
Codziennie rano patrzę na ten obraz.
Słońce na obrazie wygląda jak śmieszna biała kula, ale właśnie takie wtedy było.
Woda natomiast była chłodna i pachniała butwiejącymi w niej nadbrzeżnymi roślinami.
Namalowała go na jakimś malarskim plenerze.
Za pędzle zabrała się późno i zaczęła mnie gorąco do tego samego namawiać, jakby pamiętając, a zarazem nie pamiętając, że dawno temu wydała mi kategoryczny zakaz pójścia do wymarzonego liceum plastycznego.
Obraziłam się wtedy i na Mamę, i na farby.
Dawno mi przeszło, a w czeluściach biurka czekają nowe pędzle.
Może?
Pozdravka.
Gaju, dla mnie pech zaczął się jeszcze przy 12, 13 tylko go pogłębia:( Chociaż jakoś cało na razie z tego pecha wychodzę. Przykro mi, czuję Twój smutek i nic nie mogę zrobić:( Jeśli masz talent po mamie weź te pędzle do ręki! Obraz mamy jest piękny, tyle w nim pozytywnej energii ... Zdrowiej i trzymaj się kochana... Ściskam. Też leżę z grypskiem:( ANia
OdpowiedzUsuńZachęcam Gaju. Chwyć za pędzle. Pomagają w rozstaniach. Piękne te mamine obrazy. Pozdravka.
OdpowiedzUsuńSpróbuj malować Gaju. Ja też tego długo nie robiłam (a kiedyś też marzyło mi sie liceum plastyczne) i po latach, gdy wzięłam pedzel w dłoń, gdy zaczęłam mieszać farby na palecie i muskać nimi płótno po prostu odpłynełam w inny świat...Teraz znowu mam przerwę w malowaniu, ale bardziej teraz potrzebuję pisania. Kiedy przejdzie ta fala znowu wrócę do pędzli. To jest jakaś magia, radosc i niesamowite spełnienie. A dla Ciebie mogłoby być odreagowaniem bólu i tęsknoty, spełnieniem mamy w Tobie.Spełnieniem Twoich dawnych pragnień.
OdpowiedzUsuńMalarstwo Twojej mamy jest pełne ciepła, rozmarzenia i tkliwości. To jak najpiekniejszy wiersz o uczuciach...
I nie zamartwiaj sietym 2013 rokiem. Co ma być, to będzie a my chwytajmy każdą dobrą chwilę i doceniajmy nim minie. Za chwile będzie wiosna. Ona zawsze przynosi nadzieję!
Zasyłam ciepłe mysli!:-))
13 nieszczęśliwa? Moja koleżanka z dawnych lat mawiała, że 13 jest w porządku, za to 14! to dopiero są problemy! Nie przejmujmy się 13. Będzie dobrze. Słoneczko z pięknych obrazów Mamy napawa nadzieją.
OdpowiedzUsuńU mnie córka i wnuczka są z 13, więc to nie pechowa liczba :). To nie 13 jest winna różnym przykrym wydarzeniom. Pozdrawiam.
OdpowiedzUsuńGaju, nie bardzo wiem, co Ci napisać, a bardzo chciałabym Cię przytulić? Poprzez słowa?
OdpowiedzUsuńTulę Cię ... piszę ... kasuję ... I jeszcze ta bardzo długa zima ... przytłacza zimnem i śniegiem. Trzymaj się Gajeczko, przesyłam dużo pozytywnej energii.
PS1. Ja poznałam męża 13 i jesteśmy już 37 rok razem, zatem chyba ta 13. była szczęśliwa.
PS2. Wyjmuj te pędzle i maluj, póki nie zastąpisz go motyką.
Bardzo ciepły i spokojny jak dla mnie :) Takie ciepło bije od niego z nutką tajemniczości - ciepło pozdrawiam :) Aga
OdpowiedzUsuńZ tą trzynastką to chyba tak nie jest.Urodzilam się 13 i nie mogę powiedzieć że moje życie to jeden wielki pech.
OdpowiedzUsuńObraz bardzo piękny.Jeśli pędzle są pod ręką to może warto po nie sięgnąć.
Pozdrawiam serdecznie i zdrówka życzę
Gaju nie rezygnuj z malowania, jak pisze Olga- to radość tworzenia, to także pasja Twojej Mamy. Piękny jest obraz, który namalowała- ciepły i pogodny.
OdpowiedzUsuńCóż nigdy nie wiemy, kiedy jest ten ostatni raz.
Teraz wspominam mojego Tatę- 15 lat minie w niedzielę- nie dane nam było doczekać wtedy wspólnej Wielkiejnocy. To był Wielki Tydzień.
My tak naprawdę nic nie wiemy o przyszłości i nie mamy na nią wpływu.
Trzymaj się, życzę słońca, zdrowia i uśmiechu.
Piękny obraz, taki radosny:) Moja mama też nie pozwoliła mi pójść do liceum plastycznego:) Mamy coś wspólnego ze sobą:)Piękny masz ogród,rabaty takie zadbane!
OdpowiedzUsuńNie wiem dlaczego Cię nie obserwowałam:) Taki masz piękny blog.Pozdrawiam...
dobrze wiedzieć, że coś się dzieje po raz ostatni, dobrze móc się pożegnać.
OdpowiedzUsuńI tyle dobrego w ostatecznym.
Ja po śmierci mamy pomalowałam dużo mebli. Malowanie obrazów wciąż za mną i przede mną.