O mój rozmarynie i inne takie.

Z racji mieszkania na wsi, zakupy robię raz na tydzień. Wtorek jest dniem miejskim, wyjazdowym, zakupowym i załatwiania spraw wszelakich.
Z wiosną "sprawy wszelakie" dotyczą niestety głównie zaglądania i oglądania stoisk ogrodniczych. Wznoszę modły, żeby nie wodziło mnie na pokuszenie, ale wodzi, niestety wodzi i za nic nie mogę się opanować. Nosi mnie strasznie. Chociaż, przyznaję z dumą, że nie idę na żywioł, jak to bywało. I myślę, a przynajmniej się staram.
Ponieważ nie było nigdzie ładnych bratków, postanowiłam w ogóle z nich w tym roku zrezygnować. Za miesiąc będą już kwiaty lata, szkoda kasy i zachodu. Będzie pierwszy rok bezbratkowy. Zamiast bratków kupiłam krzak rozmarynowy i "o mój rozmarynie rozwijaj się"!

Dumna wyszłam ze sklepu gratulując sobie rozsądku z powodu nie kupienia róż pnących i wielkokwiatowych, po rzeczywiście bardzo atrakcyjnych cenach, bo przecież nie lubię róż, w każdym razie jeszcze się do nich, a raczej do mszyc na nich, nie przekonałam. Opanowałam się też przy  roślinach śródziemnomorskich - figi i mandarynki - z powodu mocnego postanowienia ograniczania wariactwa doniczkowego. Pooglądałam i powzdychałam do pięknych wielkich parasoli ogrodowych. U mnie niestety wiatry od pól zerwą i zniszczą każdy, nawet najcięższy sprzęt zacieniający.
Natomiast skusiłam się na klapki ogrodowe, których, jak wiecie, nigdy dosyć. Są miękkie, wygodne i za dyszkę. Polecam. Zdjęcie w ujęciu jak u Megi, bitte, moje klapki na moich nogach.

Przecen roślinnych nie było, jeszcze czas, a na to czaję się najbardziej.
Rok temu kupiłam przecenione pierisy japońskie, pojemnikowe, Little Heath Green. Do formowania w stożki, kulki, co kto chce, dorastają do 60 cm. Zobaczcie, co z nędzy przecenionej przez sezon wyrosło.

 Poza tym WIOSNA!
Przedwczoraj było tak; Padał świeżutki śnieżek.

 Wczoraj tak. I pierwsza kawka na tarasie oraz cięcie, cięcie, cięcie. Zawzięcie cięcie, a z winoroślą i tak nie zdążyłam. Oj, płakać będzie.

Dziś leje od ranka i zalewa teren za ogrodem.
Robi się "dom nad rozlewiskiem", czego od dwóch lat nie było. Nie wiem, czy okoliczny coroczny bocian już o tym wie, bo go jeszcze nie widziałam.

Widziałam natomiast dziś i słyszałam, parkę dzięciołków. Płoche to ptaszę strasznie, więc tylko to zdjecie wyszło.

Na blogach roją się krokusy. U mnie też, czyli WIOSNA!!!
Wiosna czarodziejka, odganiająca złe myśli... Nic mnie tak nie uspakaja, nie odrywa od smutnej rzeczywistości jak zapach i dotyk mokrej ziemi...
Pozdravka.