Ogrodowe ceny i przeceny.

Uwielbiałam od zawsze wizyty w centrach ogrodniczych. Nawet wtedy, gdy nie śniło mi się, że będę miała ogród. Nie wiem, co mnie tam ciągnęło; atmosfera, zapachy, kolory, kształty, nie wiem. Stąd moja wiedza dotycząca cen roślin nie była znikoma. A jakże, chodziłam, oglądałam, zachwycałam się i myślałam, jacy szczęśliwi są ci ludzie, którzy mogą sobie to, czy inne cudo kupić. I wcale to cudo nie wydawało mi się drogie. Jedno. Jedno cudo było teoretycznie tanie.
A potem nagle od teorii przeszłam do praktyki, czyli stanęłam przed nowym absolutnie zadaniem; urządzić ogromny ogród. Ceny roślin stały się niebotyczne. Dla mnie oczywiście, bo praktycznie zmieniły się niewiele. No tak, bo ja teraz każdą cenę musiałam pomnożyć ileś razy przez gatunki, odmiany i
 sztuki, a i tak to co kupiłam, ginęło w ogromnej przestrzeni. Wydawałam pieniądze, pula przeznaczona na zakupy ogrodowe topniała w oczach, a ogród był pusty i tylko chwasty z tych pustych przestrzeni były zadowolone i szalały.
Nie, to się nie uda, tu nigdy nie będzie żadnego ogrodu.... Moje czarne myśli nie dołowały mnie jednak, wręcz przeciwnie, o dziwo dawały potężnego kopa do działania. Głównie w zakresie walki z mniszkiem, perzem, prosem, skrzypem i innymi im podobnymi.
Aż pewnego razu wiosna, przy okazji kolejnej wizyty  w centrum ogrodniczym zobaczyłam przecenioną roślinę, a dokładnie krzew, za złotówkę. Kilka mocnych, krótko przyciętych badyli bez liści oraz bez etykiety. Zagadkowa, niczego mi nie przypominajaca sadzonka została posadzona w lasku. Wyrosła pięknie, miała ciemnozielone liście i dalej stanowiła niewiadomą. Krzew i tyle.
Ten zakup dał mi do myślenia. Skoro tyle tego jest, po sezonie będą przeceny. Co tydzień jeżdżąc na większe zakupy sprawdzałam, co słychać w centrach ogrodniczych. Cierpliwość zostaje nagrodzona. Nie zapomnę zdziwionego wzroku ludzi przy kasie, gdy popatrywali na mój wózek skarbów którejś jesieni. Skarby wyglądały okropnie; kupa doniczek z plątaniną badyli, uschłych liści i biedy z nędzą. Ale ja już widziałam, jak to będzie wyglądało za rok; posadzone, przycięta, wyczyszczone, zadbane. To nic, że bez etykiet, rozpoznawałam już rośliny po kształtach gałązek, korze, uschłym liściu. Rachunek przy kasie był niezwykle prosty;wszystko razy jeden złoty.
A na zdjęciach mój "ogród z przeceny", zobaczcie proszę, co w nim wyrosło.

Kolor jednego z berberysów wczesną jesienia.

Żywopłot z jnnej odmiany berberysa, kolor mieszany.



Dereń  i pięciornik.




Szczepiona wierzba i biały pięciornik.



Nikt nie chciał tego miskanta...

Jeszcze jeden berberys.

Aronia zakwitła trzy lata temu.

Żółty pięciornik.

A teraz jeszcze rozwiązanie zagadki mojego pierwszego krzewu z przeceny. Rosła sobie krzewinka trzy lata, rosła, aż w trzecim roku zakwitła pięknie białym kwieciem, które było mi obce, jak ona sama. Aż pokryło się owocami. Zielone kulki ciemniały, z rubinowych zrobiły się prawie czarne. Z pewnością nigdy takich owoców nie widziałam i tropem "jakich polskich owoców nie znam" doszłam rozwiązania. Wiecie co rośnie u mnie w lasku? ARONIA! Dla pewności sprawdzilam, a potem sprobówałam. Od trzech lat objadam się jej owocami. Smak...no, nazwijmy go "smakiem dla koneserów, ale podobno baaardzo zdrowe. Ptaki mi pomagają i jakoś nigdy nie zdążylam zrobić z nich świetnej, jak wieść niesie, naleweczki. Może w tym roku...?
Jeszcze jedno, zając pod dereniem na zdjęciu nie jest przytulanką, to ogrodowy gość, a pięciorniki na wiosnę trzeba bardzo mocno przycinać, wtedy trzymają kształt i nie stają się wielkimi rozczochranymi miotłami.
Dobrej pogody życzę.