Biel.

Barwa klasyczna. Uspakajająca i wyciszająca. Rozświetlająca. Najjaśniejsza szarość.
Lubię, w tym roku bardzo mi potrzebna...
Lubię, ale nie mam w ogrodzie białych kącików ani białych pokoików. Nie mam białych ogrodowych  bombonierek, ale pojedyncze białe czekoladki [nie znoszę białej czekolady, bo to nie czekolada] mam.
Proszę, oto są.
Zakończyły kwitnienie, jak zwykle zbyt szybko, pachnące słodko gęsiówki.

I białe rododendrony.

O tej porze skarpa wygląda, jakby Guliwer posypał ją cukrem pudrem. Kwitną irgi!

Pachną i brzęczą rojami owadów.

Irg jest dużo za dużo, bo sadząc wydawało mi się, że nigdy nie urosną. Norma u niedoświadczonych.
Porcje bitej śmietany rozkłada rogownica.

Tępię ją systematycznie, a ona z tą samą systematycznością pojawia się w coraz nowych miejscach.

Zabawa trwa od pierwszej kępki posadzonej dziesięć lat temu.

No ale gdyby tak zniknęła na zawsze?

Ona mi tego nie zrobi.
Biały aster - krótkotrwałe piękno.

Oprócz białego kwiecia mam białe akcenty.
Pannę znacie. Ożywia monotonię iglaków. Dodałam jej do towarzystwa ognistą pelargonię.

Białe ogromne osłonki z pchlego targu w tym sezonie z trzmieliną japońską. Jeszcze nie mają swojego miejsca.

Tego białego kiczu o niewiadomym zastosowaniu nie mogę się pozbyć. Robi za poidełko, ale czym jest na prawdę? Co autor dzieła miał na myśli?

No i czyż nie romantycznie pnie się po nim hederka?
M grozi, że wyrzuci, bo czy mało wróbli na tarasie? A tu jeszcze darmowe napoje?
Rozmowy na temat elewacji nie trwały u nas długo [aż dziw] i biały był trafiony.
Jest dobrym tłem dla wszystkiego.
Tu dla miliona dzwonków w świetnym kolorze.

I dla - uwaga, uwaga - dla róży, bo mam różę! Wiecie, że nie kocham róż i one mnie też, ale ta przetrwała zimę w pojemniku, porzucona, przeznaczona na straty i za to spotkała ją nagroda, bo takie zachowania roślin lubię.
No to stoi sobie podszyta kocanką na białym tle i jest piękna.

Rozwinięta nabiera oranżu.

W rozkwicie jest roztrzepotana, lekka, roztańczona.

Jest bezzapachowa, ale woni nad woniami nie brak. Rozszalały się jaśminowce.

Taras tonie w białym zapachu.

Od dołu.

Do samej góry jaśminowy zapach.

A na niebie biały krzyż. Czy nie piękny?

A teraz podziękowania. Wielkie!  Za Wasze dobre komentarze po emisji programu. Sama jeszcze tak na prawdę całości nie oglądałam, ale mam nagranie i dojrzewam.
Pozdravka.