Dom.

Był marzeniem, pragnieniem, długo niespełnieniem.
A jednak jest.
Lepiej późno, niż wcale.
Nie traćcie nadziei. Nie jest matką głupich. Jest siostrą marzycieli.

Dom. Biały z czerwonym dachem. Taki jaki rysują dzieci - z kominem i dymem.
Dom z tarasem.

Z altanką.

 Z pilnującym go Kasztanowcem Wiecznie Śmiecącym.

Z krzywą jabłonką.

Z otulajacym go winobluszczem.

I z ogrodem.
Bo w marzeniach dom należał do ogrodu, a ogród do domu. Nierozerwalnie i na zawsze razem.
No to powstał ogród. Dla domu. Bo dom dla ogrodu już był.

Ogród z  widokami.

 Z szumem traw.

Z czerwonymi dębami.

Ławkami pod drzewami

Z najmniejszą na świecie ogrodową Maryjką.

Wiem, że wiecie, że już to wszystko znacie, ale mija dziesięć lat od ostatecznych, najlepszych na świecie decyzji.
Decyzji by c.., d.. i TA kamieni kupa [ prawie cytat z Sienkiewicza]  zamieniła się w nasz DOM.

 A TA w nasz ogród.

 

Moja mina i samopoczucie wskazywałoby na posiadanie miliona dolarów, a nie kupy gruzu, ale co mi tam wtedy miliony dolarów!
Czczę więc czas najlepszych decyzji i takowych, tylko takowych Wam życzę.
Pozdravka.