Z PRLu mam najukochańszą, jedyną zresztą, Przyjaciółkę, taką, że daj Boże każdemu.
Byłam w Poznaniu, więc szybkie spotkanie, szybkie ploty rodzinne i towarzyskie, szybka kawa. Tylko gdzie? Jest na rogu kawiarnia, idziemy...
Rany boskie, czas się zatrzymał...
[Komórka, pstryk, pstryk.]
PRLowska pani kelnerka, ze znawstwem dobrana do scenerii, postawiła na PRLowskim stoliczku ze sztucznego marmuru dwie cudnie parujące PRLowskie kawy-żużlówy.
A serwetniczek, jakże gustowny, widzicie?
Trwaj kawiarenko na rogu, gdzie czas stoi w miejscu. Żadne dizajny na sztuczny PRL nie zastąpią tego, co tu jest "na prawdziwo".
Po dwóch godzinach teleportowałyśmy się do rzeczywistości.
Za drzwiami kawiarenki Toyota i Ford zamiast Fiata 125 i Syrenki i bieg, bieg, bieg...
Dokąd?
Pozdravka.
Trafny tytuł i odczucia - ludzie za szybko pędzą, zresztą ja ostatnio też, chandrę mam z tego powodu i jakiegoś doła...piękne fotoopowieść. Ja jestem niemowlakiem PRL-u :) Ale swoje młode czasy z podstawówki - też miło wspominam i z sentymentem - zwłaszcza frytki jedzone z blaszanej miski, czerowny wózek, czerwone za małe rajstopy w przedszkolu, mikołaja ze sfilcowaną brodą i natalkę kukulską, którą tak namiętnie lubiłam i śpiewałam.
OdpowiedzUsuńDziękuję za tą podróż w czasie - ja sie zatrzymałam.
Ciepło całuje i ściskam.
Ech, wspomnień czar... Każda młodość, no pewnie nie każda, ale na ogół, wspominana jest pięknie, niezależnie od prawdziwej rzeczywistości. Życzę częstszego przystawania w biegu!
UsuńBrakuje tylko blaszanych (albo plastikowych !) koszyczków do tych szklanic! Kawa żużluwa jest genialna, codzienie rano taka piję, bez niej ani rusz. Tyle ze w kubku.
OdpowiedzUsuńAch, a w Kociaku byłaś? Tam piłam pierwsza kawę będąc jeszcze w liceum:) Kociak nadal stoi, nadal "różowy". A jeszcze wcześniejsze wspominki mam ze sklepu na Wrocławskiej, tam był maleńki spożywczak, w którym sprzedawali bagietki. Cudownie pachnące bagietki...to moje sklepowe wspomnienie sprzed lat...36:) Spożywczak nieco się przerobił, bagietki nadal mają, choć już nie takie smaczne (smak mi się zmienił, czy jednak skład bagietki???)...Pozdrawiam, ule mam uśmiech - od ucha do ucha.. Dzięki wielkie !
No właśnie, koszyczki. A żużluwę o poranku pijemy jakby razem, bo ja też.
UsuńKociak... dawno nie byłam, a wspomnień wiele, z tym że ja jakoś głównie koktajle, których teraz nie znoszę.
Śmiej się dalej!
Cud miód malina:DDD ... i pusto jak za PRL-u...
OdpowiedzUsuńA bez takiej kawki dzień dla mnie jest niezaliczony ;)
Ano pusto, bo pewnie łącza netowego nie ma.
UsuńPozdrawiam "żużlową"! Już prawie klub!
Ale mi podróż zafundowałaś :D Jakoś tak ,,swojsko" się zrobiło- tyle wspomnień, smaków, zapachów....Cóż, do tej pory mam sentyment do tamtych sprzętów, wystroju i pewnie dlatego trudno odnaleźć mi się w tych obecnych klimatach. Może moda na tamto wróci i postawienie meblościanki nie będzie obciachem, a wszystkie duperele w końcu będą miały swoją półkę :P
OdpowiedzUsuńMeblościanki już modne! Trochę inne, ale są. Wracają "tamte" stoliczki, foteliki i są bardzo na miejscu!
Usuńoj tęskno i mi do tych klimatów, chociaż siermiężnie ale kawa była naturalna i nie oszukana, ciastko również....teraz kawka tylko z "ekspresiku" na 2 łyki i ciasteczko na duuuzym talerzu wkomponowane w mazaje czekoladowe...też z butelki...
OdpowiedzUsuńhttp://leptir-visanna6.blogspot.com/
Masz rację, tamte smaki były inne, a jedzenie o niebo zdrowsze.
Usuńfajnie, ze takie miejsca się jakoś "uchowały"
OdpowiedzUsuńteraz to próbują takie odtworzyć i tym samym być "trendy"
byłam ostatnio na takiej 40-tce - no niby PRL, bar mleczny miał być... ale klimatu nie było...
nie ma jak to ORYGINAŁ
pozdrawiam z Wilczej, Ewa
Oryginału nie podrobisz nie ma siły, a już baru mlecznego z tamtymi zapachami, klimatem i cenami, na pewno nie.
Usuńja też jestem dzieckiem prl i to głębokiego. pamiętam te szklanki bez ucha w kawiarniach i kawę sypaną...i wiele innych kawiarnianych rzecz pamiętam.
OdpowiedzUsuńpozdrawiam
I co? Tęsknisz czasem?
Usuńpewnie. dla mnie to były dobre czasy. młodość, rodzice....
UsuńUwielbiam. W czasie PRLu to ja się urodziłam, więc ciężko mi cokolwiek pisać. Lubię film miś i znam PRL z opowiadań. Bardzo podoba mi się ta "inność".
OdpowiedzUsuńInność jako desing fajna, życie czasem było mniej fajne, ale innego po prostu nie było.
UsuńJa też jestem takim PRL-owskim dzieckiem:) Dziw, że coś takiego jak ta kawiarenka istnieje jeszcze w dzisiejszych czasach:) :))
OdpowiedzUsuńIstnieje, ma się świetnie, ponieważ ma cudowne wyroby cukiernicze z własnej pracowni.
Usuńto jest bar mleczny na Dąbrowskiego?
OdpowiedzUsuńNie, to nie to miejsce. Grochowska.
UsuńFaktycznie!!!
UsuńW Lublinie na Kalinie jest "Kaprys" do dziś dnia - bar mleczny, choć już bez skatowanego nabiału. Miał PRL swój czar. Czasem wątpliwy, ale i tak nas - dzieciaki betonowych placów zabaw, nonajronowych fartuszków z tarczą, pijących mleko z kożuchem (gotowane z butelek z kapslem) - jakoś wciąga, co?
OdpowiedzUsuńNo miałaś Gaju podróż, miałaś. A my z Tobą:). Pozdrowienia również dla Przyjaciółki.
Wciąga!
UsuńJa pamiętam "Fafika" i "Tip Top" oraz lodziarnię u wylotu Dubois. Istnieją? Pewnie nie. A, jeszcze coś z czarcią łapą!
a, teeen, co to jest brzdąc?
OdpowiedzUsuńa te bananaowce to żywe?
fuj fuj fuj, nie lubiem takiej kawy. I w szklance:-( dobrze, że byłominęło, wg mnie.
A widzisz, widzisz, niektórzy lubią.
UsuńBrzdąc to pyszne ciacho.
Żywe bananowce? Megi, ja byłam w kawiarni, nie w palmiarni! Sama sztuczność, ale jakże oddana, no jak żywe, pani, jak żywe.