Błysk listopadowy.

Błysnęło słonecznym  błyskiem nagle po diable

Na chwilkę, na krótko, ale błysnęło. Łaska boska listopadowa...

...sprawiła, że listopadowy ogród wyradośniał. Biała panna też i chociaż tego nie widać, ja wiem.

Słońce rozbłysło w złotych żywotnikach i w  kamieniach.

Pięknie jest.
Pannie coraz cieplej.

Wrosły panny w mój ogród, a zastanawiałam się, czy kupić...
Cień.

Cienie dwa. I ja.

A powiadają niektórzy [ zgadnijcie którzy?], że złote iglaki są be. Są?
Słońce dalej świeci, pokażę Wam czerwienie.
Zdążyłam.

I bliżej.

I inne.

I derenie.
No popatrzcie sami.

A zimą? Ta czerwień na bielusieńkim śniegu?
Haaa, ale żeby tak mieć wiecie, co trzeba? Ciąć. Co roku na wiosnę ciąć ile się da, a szczególnie przyrosty z lat poprzednich. Rozpoznawalne one są, bo maja przyszarzałą korę.
Wtedy są takie pięknie czerwone. Tu na niebieskim niebie.

Mój berberysowy żywopłot. Posadzony trochę bez sensu, bo szybko, bo zima idzie, ach, po złotówce, to najwyżej wywalimy. A przywykłam i pokochałam. Czy wszystko musi być z sensem?
Z prawej.

Z lewej.

Megi doradzała, mądrze jak zwykle, Megową mądrością wielką, podsadzić go tawułą brzozolistną. Poczytałam. No pięknie co do wzrostu; do 0,5 m, ale szerokość już 1,00m. Jak tawuła się tam pomieści? Nijak. W międzyczasie rzeczywistym, nie w "tak zwanym" [dlaczego ludzie tak mówią?], M wysypał błotnistą dróżkę [ M mówi "alejkę...., park ma..., jakby...] żwirkiem, który to żwirek złagodził te przerwy dolne między krzewami. Ale są, nie oszukujmy się, są.
I frontalnie, en face czyli.

Tu słońce zaszło bezpowrotnie. Bywa. W listopadzie.
Jeszcze deserek ujęty na początku krótkiej sesji.

Nie jestem pewna, czy to właściwa pora kwitnienia anemonów, ale, jak chcą?
Jeszcze specjalny prezencik Dla Elki T.

Nie do spalenia. Na szczęście!
Pozdravka.