Wyobraźnię mieć.

Starsze wyrosły, a młodsze jeszcze nie, więc hop-sa- sa, zaraz po przyjeździe biegnie młodsze do ogrodu i... zaczyna działać wyobraźnia. Otwierają się wrota magii, a mała, staje się Alicją w wiadomej krainie, choć zamiast królika z zegarkiem przebiega zając bez niczego. W takiej scenerii, w takim natchnieniu, tworzy się takie arcydzieła.

Kompozycja tworzona była długo i wielkim namaszczeniu, limitu czasu nie było Potem podziwianie, a przy okazji podziwiania sprawdzian z przyrody - z czego szyszki, z czego  żołędzie, jak nazywa się ta róża i jak smakuje herbatka z jej owoców.
Duma autorki widoczna wyraźnie, w końcu wiedziała wszystko. "Kujonki" na nosku nosi się nie od parady.

Dziełu nadano tytuł "Leśna dolina". Pochwaliłam. Pięknie!
Potem, podczas wycieczki, wyobraźnia poniosła w inne rejony.
Być dużą i móc tam wejść...

Wyprowadzić, albo chociaż potrzymać...

Dosiąść. Być tak blisko...

 A potem ruszyć z kopyta...

Skoczyć...

Była nieobecna duchem. Wie wszystko, zna kroki, nazwy uprzęży, maści... Tylko "Konia mi dajcie! Królestwo za konia!"
Starsza siostra - wzór niedościgniony małego giermka. Zawsze gotowego przynieść, podać, zrobić "za", usłużyć i zasłużyć na miłe słowo... Pewnie wyobraża sobie, jak to będzie, jak będzie miała piętnaście lat.
A moja wyobraźnia? 
Wrzosy tarasowe posadziłam na ławce. Zajęły moje miejsce, bo ja już tu nie posiedzę w tym roku. Jak mają się do "Leśnej doliny"? Zerowo.

Kolor doniczek z wyprzedaży  sam się dobrał do koloru wrzosów.

Liście, liście, zamiast różanych płatków wszędzie widzę liście. A dopiero sprzątnęłam. I to dopiero początek.

Nic to, damy radę.
Zdrowotność malinowa, już zlana, czeka. Gdyby jakieś przeziębionko jesienne..., wyobrażam sobie przyziemnie.

Wiem, wielce obciachowe nalepki. Kupne, chciałam sama zrobić, nie wyszło. Mało wyobraźni.

Co z tą wyobraźnią? Nico.
Mogę sobie jedynie wyobrazić, że cebule zeżrą nornice, że wiatr złośliwie rozsypie liście zaszrotówkowanego kasztanowca w miejsca niedostępne grabiom, że zaraz zacznie lać, a zima będzie sroga.
Ech, mieć dziewięć lat...
Pozdravka.