Jesień?

Gdybym była najstarszym góralem, to powiedziałabym, że ja takiego października nie pamiętam. Lato, lato wszędzie!
Ale dąb czerwony czerwienieje, więc jednak jesień.

 Derenie się złocą - jesień.

Pies w barwach ochronnych, jak zawsze, ale sierść już gruba, zimowa -  jesień.

No i rozpoczęły się jesienne wyprzedaże. Bez szaleństw, jednak o likwidowane stoiska dla tradycji zahaczyłam, to i owo zakupiłam. Bo za taki bezcen, jak nie kupić?
Cebule w bombonierce. A co mi tam, będzie miły zestaw do wiosennej donicy. Trzy z groszami.

Stan cebul idealny, a przecież mogłoby być różnie.

Kolejne podejście do róż. Może wreszcie pokocham? Po dwa pięćdziesiąt.

Jeszcze debecje, po dwa i kilka nędznych wrzosów po złotówce. Na pewno okażą się piękne i wdzięczne za uratowanie.

Powojnik zabiedzony, kupiony z głęboką wiarą w jego  potencjał. Trzy.

Tyle emocji i radości za bezcen!
Jesień - dzień bez szpadla, dzień bez dzielenia, przesadzania i sadzenia, to dzień stracony! Dzieliłam i ja.
Dzieliłam rozchodniki okazałe i okazało się, a nawet ukazało, TO.

Co TO jest? Takie brunatne plamy w części podziemnej? Ktoś coś wie? Ktoś z jakąś radą? niby żelazne rośliny, a jednak.

Kosz, wierny pomocnik, przydatny wielce w ogrodowych sytuacjach, też z przeceny.

Posadzone, zakończone.

Kolejna "ostatnia " kawa w ogrodzie.

Z widokiem na to, co jesienią najpiękniejsze.

Bezkresne przemierzanie ogrodu, mimo że znam go jak własną kieszeń, zawsze czymś zaskakuje. Bo nagle taka dziura w ziemi.
Nora. Czyja? Kto w niej rezyduje? Lisia jakaś, ale czy ja wiem?

Albo cuda na kiju.

I cuda na słupie.

Może i jeża się doczekam? I słowika?
Ech, co ja tu o wiośnie, jak zima przed nami?
Pozdravka.