Kociokwik nabrał stylu.

Pomalowałam sobie świat, na żółto... - jak w piosence...

... i na niebiesko.

Przy okazji na różowo.

Troszkę czerwono.

I biało.

 A nawet tęczowo - motylkowo.

I srebrzyście.

Czyli kociokwik absolutny. Nie mam, bo się nie da - u mnie się nie da, bo w magazynach ogrodniczych i w małych ogrodach się da - rabat utrzymanych w jednym, góra dwóch, trzech kolorach.
Mam jedną, tylko jedną, za to dużą ,typowo kwiatową rabatę. I kogo mam z niej wyrzucić?
Nikogo.
Mogłam nie siać jadowicie żółtych aksamitek, ale są pełne wspomnień, musiałąm. Cynobrówki dla M, bo lubi. Też musiałam. Trawy, podobno rozplenice, ale głowy nie dam, tak ładnie kołysze wiatr. Nagietkami zapełniłam jakieś puste miejsce... No i rośnie sobie to wszystko jak chce, obok siebie, ze sobą i zaczyna mi przypominać klasyczna angielską rabatę. Tak sobie w każdym razie zaczęłam wmawiać, a nawet wyobrażać.
Bo: są krzewy, byliny, cebulowe, kwiaty jednoroczne, nie ma iglaków, a są trejaże z powojnikami i groszkiem. Zachowałam zasady? Zachowałam, a raczej zachowały się same. Wprawdzie w tle zamiast ceglanego muru rosną iglaste, ale...

... przy  bujnej  wyobraźni... Prawie jak na zdjęciach Kasi B., a Kasia wie!
Pozdravka.