Zaskoczyłam się!

W nastroju mało świątecznym, dla zabicia złych myśli wszelakich, pod wpływem tego co na blogach, w sklepach, w oknach, na drzwiach, tarasach i balkonach, postanowiłam urządzić sobie swoje prywatne warsztaty florystyczne i uwić wianki.
W nastroju, jaki obrazuje karteczka...

...przystąpiłam do zajęć.
Materiały:
-wiechcie brzozowe
-odpad po cięciu formującym daglezji
-kawałki drutku
-kawałki sznurków
-sekator, nożyczki
Podałam kawę uczestniczce, czyli sobie, bo od czegoś zacząć trzeba.
Zrobiło miło. Na chwilę.
Bo za chwilę...
Wiechcie brzozowe nie chciały się naginać, drutek się plątał ze sznurkiem, sekator ciął, jak sam chciał, i żadnej chemii między nami nie było.
Była demolka kuchni i narastająca ilość słów nieparlamentarnych rzucanych w przestrzeń.
A jednak! Efekt mnie zaskoczył.
Patrzcie i podziwiajcie, jako i ja podziwiam!

Czyż nie eko, czyż nie pięknie?
Żadnej brzozy nie odarłam ze skóry, żadnego mchu i porostu nie wydarłam środowisku, nie zmarnowałam, nie uszkodziłam, a zrobiłam!!!
Pozdravka.