Zima trzyma?

Kompek wrócił z kliniki nie całkiem uleczony. Brakuje "tasiemki", "tasiemka " zmówiona na końcu świata, trzeba czekać. Kiedyś po tasiemki latało się do pasmanterii, dziś lata się do Tajlandii, czy innej Azji. Po małej reanimacji ekran nie miga wszystkimi kolorami tęczy przechodzącymi w świetlne paski, więc wykorzystuję chwilowe ozdrowienie i piszę.
Piszę, że nastało przedwiośnie. Wpis miał być 21 lutego, szumnie, z przebiśniegami, ale nie było ani kompka ani przebiśniegów, był i jest sam śnieg, śnieg, śnieg.

Szlag, szlag, szlag!
Poszłam strzepywać tony mokrego puchu.
Ze świerków.

Z sosen, bo w końcu połamie. Jak zalotnie dereń się lansuje z boczku, prawda?

 Z form kulistych. Żywotników. Tu przed. trzepaniem.

Z jałowców i innych. Tu po trzepaniu.

Pooglądałam wystające ze śniegu pnie i gałązki..
Klonu palmowego.

 Krzywej jabłonki.

Rosy rugosy.

Pooglądałam zapomniane.

Miska z rojnikami.

Użaliłam się nad zasypanymi lawiną.
Trzmielina.

Sprawdziłam przystosowanie do zimy różaneczników. Pochwaliłam.

Odwiedziłam zmarznięte panny. Też klną na zimę.

Chciałam odkopać przebiśniegi, ale poczekam, aż same się odkopią. W każdym razie one tam są.

Pies włóczył się ze mną wszędzie, jak pies.
Popatrzyliśmy w białą dal.

Biała dal.

 Westchnęliśmy fotogenicznie.

 Pokiwaliśmy głowami nad kopczykami nowymi i starymi. To jakieś zwiastuny? Ktoś coś wie? Jakieś ludowe mądrości?

Sprawdziliśmy. TO nie jest skowronek. To jeden z pary ogromnych jastrzębi gniazdujących w pobliżu i polujących na kury sąsiadów.

Pełna beznadziei wróciłam do ciepłego domu.
Tak było wczoraj. A dzisiaj od rana kap, kap, kap i trzy stopnie powyżej zera. Czyżby?
I tym optymistycznym "czyżby" i niczym więcej, żeby nie zapeszyć, kończę.
Pozdravka.