Przyprószone, zapomniane.

Dałam się ponieść wariactwu. A co tam, w lutym się sieje, a te, jako nieliczne, produkuję własnoręcznie, bo kocham ich błękity.

Ale tylko błękity właśnie, więc kupiła nasiona lobelii niebieskiej kompaktowej [???]. Jeszcze takie nie są, ale będą. Chociaż, jak l.kompaktowa, to może nie takie?

Bo komponują się ze wszystkim i zawsze, i nigdy ich za dużo.

Pomarzyć dobra rzecz...
Choinkowe przeceniają i chowają, ogrodowe na salony marketowe wstępują,
Prosiemy, prosiemy, wiosna idzie. Akurat tę przdwczesność jako jedyną lubię.
A tymczasem śnieży troszkę, pudruje raczej.
Mały spacerek?
Ślisko.

Wiem, wiem, zapomniane, w oczy kłuje, pewnie przemarzło, ale kto wie?

Może nie?
Inne zapomniane...

Ale w śniegu też piękne, jak ta upadła lampeczka

Kurka umarznięta.

I grabeczki wiszące.

I szczotka.

Fotka, fotka, fotka, uczę się, a te zdjęcia... bo ja wiem?
Więcej nie szukam, bo będę żałować, że nie zabrane, nie daj Bóg zmarnowane. Niczego nie zabieram, będzie na wiosnę jak znalazł.
No i sobie wykrakałam, już żałuję - serca nasze!

Z drzewa spadły, a jedno nawet pękło.
Ciekawe czyje...

A takie były ładne, młode.

Nic to, idźmy dalej.
Berberysowe koronki.

I koronki ogrodowe trawiaste.

Oczywiście nie związane w cudne chochołki, jakby należało.

Oraz, tu przestawiam na "pejzaż", koronki pejzażowe.

I wierzbowe.

Teraz miało być o THUJACH, ale odpuszczam do następnego razu, bo to osobny temat będzie.
Mijam rozczulający jak zawsze barwinek poddomowy.

Światło, światło, niby nic, a wszystko.

Wracam otrzepawszy obuwie specjalneśnieżnoogrodowe i naspaceryzpsem przeznaczone.

Miłego weekendu!
Pozdravka.