Do poczytania, ale nie koniecznie...

No bo o czym? Że marzec? Że przebiśniegi? Jak wszędzie.
Mnie marce źle się kojarzą, białe martwą bielą kwiatki są wielkim smutkiem.
A że na doły lekiem wysoce psychotropowym, a naturalnym, co w tym przypadku nie jest sprzecznością, jest praca, to ruszyłam do ogrodu owe doły zasypywać. Zasypywałam ostrym cięciem, ostrym sekatorem.

Pęcherznice.

Derenie.
Widać sczerniałe cięcia z lat poprzednich i świeże. Może za wysoko tnę, ale nie ma dostępu i musi tak być. Wybiją nowe jeszcze czerwieńsze.  Dobra rada - nie sadźcie cebulkowych zbyt blisko młodych krzewów. Małe krzaczki szybko stają się wielkimi krzajami i zagarniają pod siebie cebulki. Tu przy pęcherznicy dobrze, pod dereniem źle.
Po cięciu zostały malownicze stosy.

Zobaczcie różnice kolorów - pęcherznica, dereń.

Aż żal, że wszystko pójdzie do rębaka.
Rębak poszatkuje,  piec spali, popiół na kompost i tak "z prochu powstałeś..."
Rozmyślania nad cyklem życia jakże zgodne z nastrojem...
Krokusy jakieś optymistyczniejsze.

Ale to dopiero będzie.
Po cieciu wyżej wymienionych oraz tawuł, winorośli i wszystkiego, co wczesnego cięcia łaknie, ruszyłam na przegląd i w prace porządkowe wstępne, bo jednak mokro jest.
Cudnie przezimowały, no bo co to za zima, hydrangee.

Mam ich  dużo, wszystkie piękne, prawie wszystkie z własnego rozmnożenia.

Obficie upączkowane, trochę słońca i ruszą.

Przezimowała bez strat japońska trzmielina, chyba najszlachetniejsza z trzmielin.

Wrzosowisko dopiero pokaże, które wrzosy przeżyły. Jeszcze nie tnę.
Golteria cieszy zawsze.

I iglaki.

Różaneczniki wyglądają nieźle.

Rabata błotna odstrasza gliniastą mazią, ale popatrzcie na mój patent.

W tej oto tubie z odzysku [rurze drenarskiej?] sadzę sobie na przykład kocankę. Jak wszystko bujnie, tuby nie odróżni się od donicy, a daje dobry efekt zróżnicowania wysokości.

Gdzie nabyć takie rury? Bo to mają być rury, nie rurki. Nie wiem. W składach budowlanych?
Efekt zastosowania i obsadzenia - tak to wyglądało w ub. roku.

W domu też przedwiośnie, a nawet wiosna w pełni, ale to innym razem. W każdym razie udało mi się terminowym-lutowym rzutem na taśmę wysiać lobelię i żeniszki. Obiecałam, to wysiałam.
Tym samym zeszłoroczne obietnice niewysiewania w domu poszły... No, w kąt sobie poszły.
Ale namawiałyście, to czuję się rozgrzeszona.
Ech, ogrodniczka amatorka...  musi, bo się udusi.
Hanka tupie i się domaga. I nic to, że gwiździ i pada.

W końcu Hanka to nie byle kto, to TO! [ Znalezione w sieci].

Zaraz włączy syrenę alarmową, bo już uruchamia system wydobywczy.
A relacje z Gardenii, ze spotkania blogerów gdzie, bo nie widzę?
Pozdravka.