O niedocenianym krzewie.

Pięciornik krzewiasty (Potentilla fruticosa) Rodzina różowate.

Krzew ogólnie niewielki; od 30 do 100 cm, pokrój różny, od wyprostowanych, do prawie płożących
Wymagania prawie zerowe, ot, dużo słońca, gleba może być każda, ale lubi piaszczyste, przewiewne, lekko zasadowe. I to wszystko. No może jeszcze nieco wody i nawozu, żeby ładnie i obficie kwitł. A kwitnie pięknie drobnymi, lśniącymi i licznymi kwiatami w kolorach od kremowego, niemal białego, poprzez żółty, łososiowy, do pomarańczowego i prawie czerwonego. Można go stosować jako roślinę okrywową, obwódkową, na naturalne żywopłoty i solitery, wszystko w zależności od odmiany i od naszych potrzeb.
Jest krzewem bardzo wdzięcznym i naturalnym. Najbardziej chyba pasuje do ogrodów wiejskich i naturalistycznych,  do angielskich klimatów, ale nie tylko. Sprawdza się jako roślina dla początkujących i niecierpliwych ogrodników, bo na efekty nie każe nam długo czekać. Szybko pokazuje, co potrafi i kwitnie, kwitnie, do póżnej jesieni. Czyli; roślina samoobsługowa.
Jest tylko jeden warunek. Cięcie. Co roku, w marcu, skracać je trzeba dość radykalnie, tnąc w zgrabną kopółkę. Przy okazji usunąć pędy suche. Jeśli tego nie zrobimy, pieciorniki będą miały wygląd starej miotły i nie będą zdobić, a szpecić.
Wszystkie moje potentille pochodzą z jesiennej marketowej wyprzedaży "wszystko za złotówkę". W momencie zakupu wyglądały tragicznie i ich nagie już, splątane gałązki, budziły głębokie politowanie współkupujacych; "czego to też głupi ludzie nie kupią". Ale ja swoje wiedziałam!
Popatrzcie sami, co zdobywa się na wyprzedażach i bądźcie czujni. Sezon nadchodzi!

Oto największy i najstarszy mój okaz. Wielkość nie ma nic współnego z wiekiem, bo co roku jest ostro cięty. Po prostu taka odmiana.

I zbliżenie.

Tu inny kolor, inny pokrój, przy czym kolor kwiatów zmienia się w ciągu sezonu od ciemniejszych do jaśniejszych.

Tutaj najpopularniejsza barwa, żółta.

A tu widać pokrój zachowany przez cięcie.

I jeszcze w kompozycji rabatowej z rozchodnikami okazałymi, cynobrówką i kanną.

Rozchodniki w pąkach..., późne lato nadchodzi.
Te rośliny też polecam leniwym i zapracowanym, ale o nich napiszę osobno.
A teraz idę na z góry upatrzoną pozycję, poodpoczywać z kawką i czytadełkiem niedzielnym. Zapowiadane deszcze nie padają, woda leci więc z pryskawki i nawadnia trawnik i chociaż licznik bije, miło będzie.

Miłego lenistwa życzę.