Jest!

Zobaczyłam go, gdy leciał niziutko nad tarasem. Wrócił! Frunął w określone miejsce, nad podmokłą łąkę za ogrodem. Sprawdzał, zataczał koła na niebie, oglądał żerowisko. Wody mało, ale rolnicy przeorują pola z pomarzniętymi  oziminami, a w takiej świeżej orce, jak w najlepszej restauracji. I za darmo! No, może nie zupełnie, trochę się trzeba nalatać.

W ogrodzie roślinom niespieszno. Powolutku, pomalutku cośtam wychyla się z ziemi, ale wybuchu wiosny to ja nie widzę.
Krokusy maja wszyscy. Mam i ja. Nic ciekawego, ale mam.

Bardzo lubię cebulice, za kilka dni zakwitną.

Zaczyna kwitnąć roślina, o której nie wiem nic. Jest u mnie od początku, ale nie znam nazwy. Kupiona ambicjonalnie, jako roślina skalna, kiedy to moja ogromną skarpę chciałam obsadzić tylko i wyłącznie skalnymi, nie wiedząc jakie to maleństwa i jak o nie trzeba dbać. Dawno mi te ambicje przeszły, a ona została. Może znowu fachowcy pomogą? Liście w rozmiarze XXS, ok. 0,5 cm średnicy, reszta jak na foto.

Ostatnie ogrodowce, to hortensje. Ciekawe, czy zakwitną?

Co roku przysięgam kupując bratki, że to ostatni raz. Posiać można w lipcu, swoje mieć, kolorowe, a nie latać, szukać i płacić, za same żółte zresztą, bo tylko takie były.  I co? Nico. Ale w tym roku... Taaa, zobaczymy.

Na tarasie do bratków dosadziłam kaczuszki, symbole świąteczne w wersji mini.

A teraz to, co w domu. Nie mam niezliczonych siewek, nawet żeniszki zmarniały, ale mam mojego chowu hortensje. Pokazywałam już, wiem, ale zobaczcie co rośnie z tych, których nie zdołałam przenawozić, bo tamte, niestety bieda z nędza, ale mają się ku życiu.

Na zakończenie moje poranne mgły. Nie mogłam się powstrzymać. Lubię je. One i ranna rosa, to murowana pogoda, czego Wam życzę.

Pozdravka.