Katalpa, czyli rzecz o przesadzaniu drzew.

Katalpa, a po polsku surmia. Jaka śliczna nazwa, prawda? Piękne drzewo o ogromnych liściach i wspaniałych kwiatach, pochodzące z Ameryki Północnej. Występuje w jedenastu gatunkach, przy czym najpopularniejszym jest surmia bignoniowata. Co jej zagraża? Tylko to, albo aż to,  że jest mało wytrzymała na niskie temperatury.
Pierwszy raz z surmią spotkałam się kilkanaście lat temu, gdy moje pojęcie o ogrodnictwie było niewielkie, podczas powrotu z wakacji. Rosła sobie na przydrożnym parkingu. Wtedy to zainteresowały mnie ogromne liście nieznanego mi drzewa i metodą po nitce do kłębka, dowiedziałam się o jej istnieniu.
Nie mam zapędów kolekcjonerskich. W moim ogrodzie nie ma rzadkich, niespotykanych gatunków. Dominują sprawdzone rodzime, ale katalpę mam.
Trzy lata temu,wczesną wiosną, znajomy musiał się jej pozbyć ze swego ogrodu. Zapytał, czy nie mam na nią ochoty. Miałam. Przyjechało brutalnie wyrwane z ziemi, nie zabezpieczone, z osypanymi z ziemi korzeniami trzymetrowe drzewo. Z powodu pogody musiało jeszcze kilka dni czekać na zagospodarowanie. Posadzone zostało zgodnie ze sztuką ogrodniczą, ale bryła korzeniowa była tak mała i tyle przeszło że nie dawałam mu szans na przeżycie. Poza tym było duże, a takie drzewa przesadza się z ogromną ostrożnością. Z powodu tych nikłych korzeni i silnych wiatrów, na jakie była narażona, katalpa otrzymała aż trzy mające ją utrzymać w pionie podpory. Surmia rozwija liście późno. Z niepokojem obserwowałam ją licząc na cud i...cud się zdarzył. Niesmiało zaczęły nabrzmiewać i pękać pąki liści. Żyła!
Jeszcze dwa sezony stała na podporach, które potem, dla bezpieczenstwa, zastąpione zostały ogromnymi kamieniami dociskającymi jej korzenie.
Mądrzy ogrodnicy mówią, że przesadzane drzewo dopiero w trzecim roku "pokazuje, co potrafi". To  prawda. Surmia pierwszego roku miała mało liści i były drobne. Następnego, liście były wieksze i w wiekszej ilości. Zbliża się trzeci sezon i mam nadzieję, że "pokaże, co potrafi".
Jeszcze tylko jedna uwaga. Katalpa ma bardzo kruche gałęzie, które łatwo łamie wiatr. Czyli dobrze ją posadzić na osłoniętym stanowisku. U mnie nie było to możliwe. Wiatr złamał ładną gałąź, ale kawałek jaki został natychmiast obudził śpiące pąki i drzewo się w tym miejscu zagęściło.
Jaki wniosek?  Że wszystko jest możliwe. Teoretycznie nie miała szans na przeżycie, a jednak! Czasem jest jednak odwrotnie i z tym trzeba się pogodzić. Warto jednak próbować.