Siadłam pod ukochanym zegarem, który jutro zacznie wybijać początek naszego ósmego wiejskiego roku. Po roku żeśmy się dziwili, że już rok minął, po dwóch, że czas tak szybko leci, a teraz mignęło siedem. Ani chwili nie żałowałam decyzji kupna domu i ziemi, chociaż nie wiem, czy po raz drugi zdecydowałabym się na taki ogrom prac. Z drugiej strony, cena była tak kusząca, a satysfakcja jest tak wielka, że...no nie wiem.
A to ów zegar, znaleziony dawno temu na opuszczonym strychu. Gdzieś komuś kiedyś odmierzał jego czas. Dziś mierzy go nam.

O tym, że na strychach można coś znaleźć wiem, ale że w piwnicy całkiem nowego bloku, nie wiedziałam Tymczasem Córeczka tam właśnie znalazła mi coś takiego.

Czego to ludzie nie wyrzucają... Dobrze, że nie na śmietnik, bo tam jeszcze nie działam, a na złomowiskach i owszem.
Wiosną mi pachnie coraz bardziej, kalendarz oszalał, więc coraz częściej ciągnie mnie do piwnicy, gdzie zimują pojemnikowce. Przyniosłam w ciepłe rejony domu hortensje. Podlałam badylki, nawozem potraktowałam i czekam. Na wielkanocne święta powinny być różowe bukiety. 

 I po kilku dniach.

W malutkich doniczkach siedzą sadzonki ubiegłoroczne, w większych dwuletnie, takie jak ta.

Zapachniało wiosną? Mnie tak.
A na zakończenie dnia dostałam jeszcze prezent z kosmosu, czyli z internetu. Otwieram pocztę, a tu:
"Szanowna Państwo,
miło nam poinformować, że Wasz  ogród <<Spojrzenie na ogród>> zwyciężył w grudniowej odsłonie organizowanego przez Pro Arte S.C.  Plebiscytu na Najpiękniejszy Ogród Polski."
No, z tym "najpiękniejszym", to wielka przesada, ale nagrodą jest 300 zł do wydania w sklepie internetowym jednej ze szkółek, co baaardzo mnie ucieszyło, tym bardziej, że po ostatnich zakupach roślin, zamiast ciuchów i choćby lakieru do paznokci, postanowiłam, że koniec z tym i dwie kolejne kupiłam już w tajemnicy nawet przed samą sobą. A tu, proszę bardzo; kasa jest, z domu nie trzeba się ruszać i całkiem ciekawa oferta.
Od jutra tylko miesiąc do przedwiośnia!
Pozdrawiam!