Czar czasu.

Ten czas ma czar. Pozwala nam bezkarnie przenosić się w przeszłość, w magiczną krainę wspomnień z dzieciństwa. Każdy taką ma. Tylko swoją, ukrytą głęboko, opakowaną w bibułki czułości, wyciąganą z czeluści pamięci, jak choinkowe ozdoby z pudeł.
I bawimy się. Nie tylko wspomnieniami.
Moja tegoroczna zabawka to konik z bajki. Kupiłam go sobie nie wiadomo po co, no bo po co mi zabawka? I o to chodzi. Kupujcie sobie zabawki! Teraz można to robić, właśnie teraz.

Dodałam świeczkę.

Nie, nie tę. Zmieniam.

Tak zostawiam. No co za zabawa! Takiej Wam życzę.
Modne robi się rękodzieło, więc działałam rękoma. Ze starych spodni dżinsowych zdziałałam serduszka zawieszajki. Jak znalazł do powstałych uprzednio poduszek. Po co mi serduszka? Po nic, dla zabawy.

Sama siebie podziwiam za precyzję.

Niby nic świątecznego, a nastrój się robi. Pomalutku.
W ramach zakupów prezentowych kupiłam dwa takie wieszaczki.

Trafiło się ślepej kurze ziarno! Do wieszaczków M przyciął deseczki, oszlifował, a ja wykonałam pierwsze w życiu bielenie. Jak wyszło, pokażę, deseczki się dosuszają. Uszyłam też pokrowce na wieszaki... Matko, co za  chwalipięta... Ale też pokażę, jak wykończę.
Nie tylko zabawa u mnie. Czyszczę nieliczne srebra rodowe.
Nie znam historii tej łyżki, dostałam ją w spadku po Teściowej Marii. Zachwyca mnie niezmiennie, gdy ją oglądam. Nie o srebro tu chodzi, ale o kształt i motyw. Ogrodowy, a jakże.
Oto łyżka w pięciu smakach.
W całej krasie.

W szczegółach.

W aranżacji z ukochaną miską.

Wyobraźcie sobie lato w ogrodzie i tę michę pełną poziomek z bitą śmietaną... No, na to sobie jeszcze poczekamy.

 Nie przemęczajcie się, znajdźcie czas na wzruszenia i na przedświąteczne zabawy. Z resztą damy sobie radę, jak w każde Święta!
Pozdravka.