Werykulacja i inne sprawy.

M ma kota na punkcie trawnika. Wimbledon mieć, ot co!  Ale żeby mieć, to nie tylko chcieć. Nadszedł czas kolejnego zabiegu. M wertykuluje!
Wertykulacja to nacinanie darni celem lepszego krzewienia się traw trawnikowych. Przy okazji napowietrza, czyli aeruje i wywala z trawnika różności.
Po wertykulacji trawnik jest niemiłosiernie zryty i wygląda tak.

A w zbliżeniu jeszcze gorzej.

 Z trawnika wylazły takie rzeczy.

I powędrowały na kompostownik, a trawnik, po zebraniu ich kosiarką wygląda tak.

Zostały tylko ślady po taczce-dwókółce. Wywoziłam ja.
Niech Wam się nie wydaje, że to robota lekka, łatwa i przyjemna, to praca ciężka, trudna i nieprzyjemna. Dzień trwało, pot leciał, choć sprzęt trawnikowy to M posiada najwyższej jakości. O marki nie pytajcie, bo nie wiem, nie zmam się, ale taki ma.
Teraz rakiety w dłoń! Wimbledon czeka. Szkoda, że nasze zakurzone rakiety śpią na szafie.

Sprawy inne. Nad morzem będąc odwiedziłam siostrę. Mieszkamy 100 km od siebie, ale spotkać nam się przyszło po przejechaniu 300 [ona] i 400 [ja]. Tak wyszło, bo czasu brak na wszystko. Kiedy więc dzieliła nas odległość 10 km mogłyśmy się wreszcie zobaczyć, pogadać. Ale matematyka mi się zakradła... I tam gdzieśmy się spotkały, w jej domu wczasowym wypasionym bardzo, takim co to windą w szlafroczku na dół i chlup do basenu, zobaczyłam ogród na dachu. Bez zachwytów, ale lepsze to, niż puste, niedostępne i niewykorzystane przestrzenie. Jest gdzie się poopalać, jak ktoś lubi, kawkę wypić, pospacerować nawet.
Spójrzcie.

Z innej beczki. Właściwie z balii, którą M nabył na starociach wypuszczony sam z zastrzeżeniem "tylko nie kupuj kolejnej balii"...

 Dowiedziałam się, że nie mógł nie kupić, bo nie miała szpunta i była taniutka. Ale już szpunt dorobiony, nie razi, bo zdobył czarny, a nie czerwony, który by raził. Tłumaczenie takie. Jakże męskie, prawda?

Pytanie po co nam piąta balia zbył wymownym milczeniem.
Pewnie, że się przyda, ale toczenie smrodów dydaktycznych, to moja specjalność.
Niech se ma piątą wannę, w końcu ja zbieram wiaderka.  Ostatni nabytek to takie stare piękne poniemieckie "wiaderecko".

Które wzbogaciło kolekcję złomiary i złomiarza. W końcu zaczniemy tym handlować na A, zobaczcie jakie tam są ceny takiego złomu!

O innych intratnych zakupach  będzie. Czekajcie. I bądźcie czujni; nastał czas wspaniałych przecen okołoogrodowych!
Pozdravka.