Pierwszy jesienny... wpis.

Jesień. Jesionki szykować, tylko kto dziś nosi jesionki? Kto w ogóle wie, co "jesionka" znaczy? A raczej znaczyło?  Słowo, które chyba zdecydowanie wychodzi z użycia, tak jak i "pelisa" . A kiedyś, jak najbardziej; na jesień jesionka, na zimę pelisa, co mogła być z lisa. Hahaha. Mija wszystko: jesionki, pelisy i lata. Lisy może nie mijają, chyba że kończą w pelisach. Kolejne uciekło, nie wiedzieć kiedy i czemu tak szybko.
Ostatnie letnie obrazki. Zaraz zieleń zastąpią rudości.
Rabata na szambie, udająca ogród śródziemnomorski, lada dzień przeniesie się do piwnicy. Rok temu nie znosiłam kaktusów... i proszę, mam kaktusy.Tylko czekać, jak polubię róże. I koty. Żartuję.

 Oliwka odzyskała kondycję i poszła jak burza. Ona zimować będzie w domu. Gdyby komuś zależało na owocowaniu, to konieczne schłodzenie zimowe, bo nie zakwitnie. Mnie nie zależy.

 A lobelie, mające symbolizować błękit morza, wiadomo jakiego, bo nie naszego, skończą niestety w kompoście. Taki jednorocznych los.

Cudny kolor, prawda?

 Rok temu nie było też panien. Widzicie, jak ta posmutniała? Z powodu jesieni oczywiście. A małe begonki, to strzał w dziesiątkę. Kwitną cały sezon, nie wymagają uwagi i są taniutkie.

Nadają się do donic, jako wypełnienie, jako podsadzenie wyższych rośli i nie tylko. Może nie wyglądają najlepiej z bliska, ale w oddaleniu pięknie.

Rok temu nie było też tych żurawek. Odmiana nieznana. Mnie nie znana, bo dostana.

Zakwitła pierwszy raz i to z powodu wcześniejszego złamanie dopiero teraz, różowa ostróżka. Piękność doskonała.

Po staremu kwitną za to ogrodowi weterani. Marcinki i pięciorniki, nie tylko żółte.

Oraz wrzosy, jak wrzesień nakazuje, ale to wiadomo.

Na tarasach też wrzosy. Na brudne szyby nie zwracamy uwagi.

Powyższe korytko to nabytek starociowy za 3 zł! Taniutko, bo obłazi.

Ach, jak pięknie obłazi!
Za bezcen, bo z przeceny w Tesco, taki jałowiec skalny. Zdobyłam tylko dwa, niestety. Za późno się zorientowałam, bo stały w stoisku z warzywami, a tam nie szukałam. Czujnym trzeba być! Zawsze! Ale żeby wśród sałaty i buraczków? Miejsca docelowe w poszukiwaniu.

I co? Nico. Mija kolejny dzień.
Tak się zaczął, różową poświatą na polach.

A tak kończy, dymami z ognisk.

No już bardziej jesiennie nie można!
Pozdravka.