Skąd się bierze kamienie? Można kupić, Piękne, wypasione i drogie jak jasna cholera. W naszym przypadku murowane bankructwo. Można zdobyć. My obraliśmy tę druga, jak to mówią "opcję". Zdobywanie akurat u nas było łatwe i nie miało nic wspólnego ze słowem "zdobywać", ale wiem,że w niektórych okolicach kamieni brak. Wokół nas akurat same pola uprawne i co roku rolnicy wyorują ich z ziemi mnóstwo. Widzę to i nie wiem, skąd one się biorą. Nie na darmo powstała legenda o tym, że kamienie po prostu rosną. Dla właściciela najbliższego pola byliśmy wygodnymi sąsiadami - zamiast wyorane kamienie wywozić gdzieś daleko, zwalali całe przyczepy z tyłu ogrodu, amy mieliśmy na miejscu "materiał budowlany". Były małe, duże i ogromne. Jasne, ciemne, czerwonawe, pasiaste. do wyboru. Najpiekniejsze ukladaliśmy na miejscach najbardziej widocznych. Układaliśmy... Jakie to trudne. Dopasować, przymierzać, podnosić. Wiele czsu to zajęło, ale efekty były. Wszystkie szpary i szczeliny zasypywane były na bieżąco ziemią i możliwie szybko obsadzane głównie rojnikami i rozchodnikami. Ich korzenie miały umacniać, wiązać te konstrukcje. No i tak powstały nasze "suche murki". Nie mieliśmy pojęcia, że tak to się fachowo nazywa. Dopiero później, zgłębiając wiedzę ogrodniczą się o tym dowiedziałam. Jaki popełniliśmy błąd? Nie podsypaliśmy niczym murków więc trochę się zapadły w ziemię, na szczęście proces się zatrzymał i wygląda to naturalnie. Drugim błędem było nie przestrzegania określonego jednak stopnia nachylenia murków. Niektóre są zbyt strome, ale liczę na matkę naturę, same się pochylą.
Piękne! Zaczynam lada dzień układać skalniak, rojniki i rozchodniki i u mnie będą brylować :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam!