Tańcząca z konewkami.

Kiedy minął maj?
Czerwiec ucieka, zaraz lato...
Lato... przecież od maja jest  lato.
I zacznie się... skracanie dnia. Straszne.
No to jeszcze, póki czerwiec trwa, czerwcowy ogród.
A w ogrodzie...susza.
Przed domem liliowce zasłaniają paskudny murek. Dają radę.

Bo w ogrodzie ta niemiłosierna susza. Tylko lawenda pachnie.

I lipa pachnie lipcem.

Brzęczą pszczoły, trzepoczą motyle białym rojem.

Kolorowym rojem.

Reszta śpi.

Jest cicho, spokojnie.

Sennie.

I troszkę kolorowo.

Trwa obłęd kwitnienia.

Z rabat się wylewa.

Zalewa dróżki.

Nic, tylko przysiąść i myśleć o cudzie lata.
Tu.

Bo cieniście. Na odziedziczonej z historią tego domu ławeczce.

Albo tu, pod krzywą wierzbą z Maminego balkonu...

Ech, pięknie jest.

I trwajcie chwile.

Trwajcie.

Dom, zmęczony upałem, za żaluzjami kryje resztki chłodu.

I zdawałoby się, że nic się nie dzieje, a jednak.
Ogrodniczka czuwa.  Lata, krąży, biega. Lata z konewkami, bo znowu się zapomniała i zamiast likwidować... Co roku to samo.
Podlewanie prysznicowe, tu leci z węża.

Ale poza tym wodę donieść trzeba. Do kociołka.

Przywrotnik jako dokładka do kompozycji sprawdzony! A nasiało się od metra, to mam.

Do garów.

Glinianych.

Metalowych.

Czyż nie cudne połączenie niecierpka z barwinkiem?

Do donic stojących.

I donic nadrzewnych.
Na wierzbie.

Uwielbiam to.

Na jabłoni.

Do doniczek mniejszych.

Naściennych.

Do rur melioracyjnych.

Korytek drewnianych. Znowu barwinek z niecierpkiem.

Oraz glinianych.

No i do doniczek wiszących.

O, to ta.

A że jednej mi było mało.
Dziurki w wiaderku, stary łańcuch i proszę bardzo, jest następna.

Stary hak w nowym zastosowaniu sam w sobie piękny.

Pieknie komponuje się ze strażnikami ogrodu. To emerytowane narzędzia po Rodzicach.

Wiszących nigdy dosyć.
Więc uruchomienie wyobraźni, jak by tu niewielkim kosztem, i mam.
Osłonki metalowe, dziurki, łańcuszek z metra cięty, haczyki i są. Trzy, bo tyle miałam takich pojemników...

A, jeszcze wazon z barwinkiem. Wazon pięknie spatyniał i w niczym nie przypomina już paskudztwa jakim był.

No i kwiatki z Dnia Matki, bo cóż bardziej ucieszy taką matkę?

Jeszcze donice pod pergolą, a w nich:

I obok wypełniacz tegoroczny, przywrotnik.

I niby już, choć wierzcie mi, nie pokazałam wszystkiego, ale przecież poidełka nie mogą być puste.

Kicz, wiem, że kicz, ale tak w ukryciu? W paprociach i hostach?

A traz z innej beczki, której nie mam, to:
Odbyła się pierwsza kąpiel psa i przeżył.

Zmokła kura.

Pani kąpiąca.

Warzywnik jeszcze żyje.
W nim moje dwa uzależnienia warzywne.

Dojrzewają  pomidory z Gardenii od Ani.

Aniu, dziękuję, są wspaniałe, a nigdy mi się nie udawały i zaniechałam, a tu proszę.
W niedzielę odpoczywałam.
Po co mi sekator do odpoczywania? Przecież wiecie.

Przynudziłam? Trudno, dawno nie pisałam, a zważcie, że ani słowa nie było o roślinach tarasowych, jak wiadomo pojemnikowych.
Pytanie - czy ktoś popadł w podobne szaleństwo?

Pozdravka.