Miasto w ogrodzie.

Nasyciłam się moim miastem. Wystarczą dwa dni, żeby je poczuć wszystkimi zmysłami. Obrazy, dźwięki, zapachy. Inne niż moje wiejskie, moje miejskie doznania. Spacer ulicami, przejażdżki tramwajami i wspomnienia, sentymentalne, nostalgiczne wspomnienia.
Przejdziecie się ze mną? 

O genius loci tej dzielnicy, zwanej Starym Grunwaldem decydują  willowe osiedla zaprojektowane kiedyś jako "miasto w ogrodzie". Brzmi wspaniale, prawda?

Kiedy dzielnica zaczęła powstawać dokładnie nie wiem, ale w 1927 roku nie było nawet planów tej części miasta. Najpiękniejsze domy-rezydencje powstały przed wybuchem wojny, późniejsze, już po prostu wygodne domy jednorodzinne, zbudowano w latach 50-60 poprzedniego stulecia.

To chyba rezydencja.

A to jeden z wielu "zwykłych"domów.

 Jak na miasto w ogrodzie, zabudowania toną w zieleni.

 Ulica Zakręt. Chciałoby się pomieszkać na takim zakręcie, który jest pięknym zaułkiem.

Kusiły mnie ogrody za ogrodzeniami.

 Ach ten modernizm...

Ale gąszcz nie pozwalał.

W słońcu jesieni ciche uliczki emanowały ciszą i spokojem i można było bezkarnie zagapiać się w niebo.

Uwierzycie, że tuż obok przebiegają jedne  z najruchliwszych ulic miasta? A jednak! Właśnie się do nich zbliżam. Jeszcze kwiaciarenka.

Z wrzosami w roli głównej.

I jedna z wspomnianych ulic, a przy niej taki dysonans...

 Małe niskie bloki uzupełniające przestrzenie między uliczkami miasta w ogrodzie nie rażą. Wtopiły się w te przestrzenie, otoczyły przez lata zielenią miejską, wrosły w dzielnicę. A tu nagle taki koszmarek . Nowiutki.

Trwały boje mieszkańców, żeby nie budować tego, sprawą zajęła się prokuratura, bo jakże można tak, w pięknej enklawie willowej dzielnicy zezwolić na budowę czegoś takiego?
Jednak można. Niestety.
Zwróćcie uwagę na brzydotę wejść i na cenę 1m2. Chętnych brak.
Ja też bym tu nie chciała.
Kiedyś na każdej z uliczek tej okolicy mieszkała jakaś moja szkolna koleżanka. Dziś odwiedzam w niej moją Mamę i za każdym razem spaceruję, podglądam i zastanawiam się, jak się dostać do ogrodów. Może poprosić?
Wracałam w mleku, jakie wczoraj zalało Polskę, a Wielkopolskę chyba w szczególności. Będąc kilka km od domu, zastanawiałam się, czy ja na pewno drogi nie pomyliłam i czy nie płynę po drodze mlecznej.
Wróciłam. Niby nic, ale dałam radę, wróciłam!
Pozdravka.