Kolor energii.

Czerwień, karmin, rubin i ich odcienie zaczynają panowanie . Zabierają pierwszeństwo zieleni, nie oddają pola żółcieniom. Królują.
Czerwień drzew w wykonaniu dębu. Czerwonego zresztą.

Czerwień drzew inaczej... Biedne jabłka wiszą i proszą.

Czerwień krzewów - berberysy i irgi.

Red baron. Kolor godny nazwy.

Czerwieni się wrzosowe wrzosowisko.

Czerwieni się, czerwieni, w słońcu się mieni, energia mnie rozpiera od tego koloru, od słońca. Dobrze, bo to z pewnością ogrodowe ostatki. Dobrze, że są.
Popadało, wreszcie mocno popadało.
Żurawka po deszczu. Niby nic, a cudo.

Co jeszcze? Zdybałam nocą pomrowa piwnicznego. Po prostu wiem, że to on. Mieszka dalej. Co on je? Nadgryza kosiarki?

I, korzystając z niezłej pogody, postanowiliśmy zakończyć tegoroczny sezon giełdowy, gdzie ryż, mydło i powidło.
Jak GO zobaczyłam, nie wierzyłam, że GO widzę. Polowałam na taki posążek nie wierząc, że znajdę i nagle jest! Wypatrzony wśród miliona rupieci czekał na mnie ze swoim uśmiechem. Prawie kiwał do mnie łapką. Targowanie dało mało, z 60 na 50. Pod koniec giełdy zabraliśmy GO do domu za 25. Oczywiście, zawsze istnieje ryzyko, że upatrzonego towaru już nie będzie, ale ON widocznie wiedział, że po NIEGO wrócimy, poczuł się nasz i nie dał się kupić obcemu. No wiem, że bzdura, ale jak na tę wielką uśmiechniętą bzdurę patrzę, to ..., no zobaczcie!

Uszy widzicie? A nóżki? A jakież ma piękne korale! I po główce można poklepać. Śliczny jest.
Piękny w swej glinianej postaci, ale ponieważ zajmie miejsce w moim "japońskim" przedogródku zastanawiam się nad pomalowaniem GO. Myślę o ciemnej CZERWIENI.
Tyle. Teraz jadę do Wielkiego Mojego Miasta, żeby kilka dni pobyć kobietą wielkomiejską i nie zatracić się w wiejskim ogrodzie. Nawet paznokcie pomaluję, a jak! Na czerwono!
Pozdravka.