Grudzień?

Niby grudzień. Ale takie rzeczy w grudniu?
Niby susza. Ale taka susza?

Lejemy, lejemy, a ziemia dalej nie przypomina corocznego jesiennego gliniastego błota, jakie znamy od siedmiu lat. Pod bukszpany, różaneczniki i inne zimozielone wlewam jeszcze dodatkowe konewki wody. Działka między żywopłotem, a drewnianym płotem sąsiada, jest na sprzedaż. Są chętni?

Powyżej nowy nabytek. Kupiona po baaardzo promocyjnej cenie pryskaweczka, no bo kto o tej porze kupuje taki sprzęt. Czaimy się na taczkę, wiosną będą znacznie droższe.
Snuję się po obrzeżach ogrodu i napawam widokami, jakie niezmiennie mnie zachwycają. Zboża wschodzą beznadziejnie. Za łąką, za zbożami siedzą sobie domeczki, gospodarstwa, a w każdym toczy się czyjeś życie... Pięknie jest...

Moje pokrzywione strasznie przez wiatry modrzewie zaczęły się prostować i przypominać sobie swój  właściwy pokrój. Już myślałam, że pozostaną do końca "modrzewiami mandżurskimi", a tu igły opadły i niespodzianka. Skarpa powoli zarasta kożuszkami roślin.

Zaczęło się  przedświąteczne szaleństwo, czas pomyśleć o wystroju wejścia, no to postawiłam pierwszy zimowy element. Dalszy ciąg nastąpi. Myślę i snuję koncepcje, mam czas.

Widzicie tę profesjonalnie zrobioną drewnianą osłonkę, rękodzieło M?
Ślę pierwsze grudniowe pozdrowienia, jak zawsze ciepłe.